De cursisten van 2.1 intensief schreven een briefje naar Hanne Cools, de redactrice van Libelle naar aanleiding van een reeks ‘Buitenlanders in België’. Zij moesten praten over hun landgenoten en over de Belgen, en moesten in hun zinnen ‘dus’ en ‘toch’ gebruiken. Hieronder vind je enkele pareltjes!
Beste Hanne Cools,
Jouw artikel trok mijn aandacht. Ik heet Loubna, ik ben Marokkaans. Ik hou van België omdat ik hier geboren ben. Ik hou ook van Marokko.
In Marokko zijn de mensen vriendelijk, dus zijn er veel toeristen. In mijn land zijn er nog veel ongeletterden, toch zijn er veel nieuwe scholen.
In België zijn de mensen altijd stipt, dus zijn ze ernstig. Het regent vaak in België, toch hebben de mensen altijd een glimlach op hun gezicht.
Groetjes,
Loubna B. (2.1)
***
***
Beste Hanne Cools,
Ik heet Jorge. Ik ben een man die in Tenerife geboren is. Ik woon al 3 jaar in België. Ik vind dat de mensen van mijn land heel vrolijk zijn. Veel mensen weten niet wat stress is, toch zijn het harde werkers. Zij werken meer uren dan de mensen uit andere landen van Europa, maar de kwaliteit van hun werk is minder. Ik denk dat mijn landgenoten veel lawaai maken.
Ik vind dat de Belgen gestresseerd zijn, dus zijn het agressieve chauffeurs. Ik vind ook dat de mensen in België gesloten zijn; toch zijn zij heel beleefd. Ze zijn georganiseerd en houden van werken, dus kunnen zij de beste bieren en pralines van de wereld maken.
Als ik in mijn land ben, mis ik de goede dingetjes van België, maar in België mis ik het weer van mijn kleine eiland, de blauwe zee en mijn familie. Ik heb mijn hart in twee stukjes gedeeld.
Met vriendelijke groeten,
Jorge L. (2.1)
